Zelf heb ik er jarenlang in vastgezeten. Het begon rond mijn veertiende. Iets te zwaar, de start van vrouwelijke rondingen, vergelijken met leeftijdsgenoten: er moest wat af. Dat begon uiteraard vrij onschuldig met de belofte aan mezelf dat ik minder ging snoepen. And so I did. Uiteraard ging er wat af, maar tevreden was ik niet. Dus ging ik door, op zoek naar perfectie. In mijn tijd werd je doodgegooid met ultradunne celebrities en modellen. Uitspraken zoals die van Kate Moss: "Nothing tastes as good as skinny feels" werden opgeslagen en er werd steeds minder gegeten.
Natuurlijk hield ik heel weinig eten niet vol. En dus mondde dat langzaam uit in momenten van overeten. Vervolgens werden de discrepanties steeds groter: steeds minder eten en steeds grotere eetbuien.
Deze eetbuien waren voornamelijk gevuld met producten die ik labelde als slecht. Producten hoog in suiker, koolhydraten, en vet. Producten die ik, en vele met mij, enorm lekker vond.
Ik maakte mezelf wijs dat dit echt duivelsvoer was en wilde ik de shape die ik voor ogen had? Dan pasten deze daar echt niet bij. Gebiologeerd las ik magazines met hierin ultradunne celebs. De "what I eat in a day" bevestigden altijd wat ik mezelf wijsmaakte: een perfect eetpatroon bestaat uit water, groene thee, salades, magere kwark met superfoods, witvis, fruit en zo nu en dan wat noten. Niet te veel. Altijd net genoeg om op te functioneren.
Het perfecte figuur had ik zeker niet. Achteraf gezien logisch, want de periodes van weinig en clean eten vulde ik aan met grote eetbuien waarin ik meer verorberde dan het weekbudget van een gemiddelde tiener. Ik compenseerde daarna wel wat. Niemand zag aan de buitenkant hoe ik worstelde met mijn voeding en zelfbeeld. Ik had een normaal gewicht en leek gezond. Gezond was ik echter totaal niet, zowel mentaal als fysiek niet.
Elke maandag startte ik een nieuw dieet met elke keer de belofte aan mezelf dat het nu wel ging lukken. Het zou ervoor zorgen dat ik geen eetbuien meer had en dat ik eindelijk dat lijf ging creëren waar ik zo naar verlangde. Elke dieethype pakte ik aan: alleen maar shakes, ziekenhuisdieet, appel/ei-dieet, intermittent fasting, koolhydraatarm, keto, detoxen door alleen maar sapjes... I did them all.
Soms behaalde ik wel een klein succesje door het langer dan twee weken vol te houden. Maar falen deed ik altijd. En met elke keer falen brokkelde mijn eigenwaarde iets meer af en elke ronde ging ik een stukje strenger.
De gemene deler was "restricties".
Mijn dieptepunt bereikte ik toen ik afgetraind en leeggetrokken op een podium stond. Voor mij uiteraard de ultieme stok achter de deur. Het lukte! Maar gelukkig? Verre van. Pas op dat moment was ik me ervan bewust dat ik nooit geluk zou vinden wanneer ik niet aan mijn relatie met voeding en bovenal de relatie met mezelf zou werken. Het was namelijk nooit goed genoeg. En ik bleef inzoomen op alle imperfecties.
Pas toen zag ik in hoe ik een enorme fixatie op eten had en werd ik me ervan bewust dat ik dit in stand hield door het opleggen van restricties.
Het was tijd voor een verandering. Dit keer eentje niet ingezet vanuit ongenoegen omdat ik niet blij was en er weer eens iets vanaf moest. Maar een duurzame, vanuit liefde: omdat ik wilde werken aan een krachtig en sterk lijf, maar bovenal aan een fijne en relaxte mindset zonder de continue strijd met mezelf.
Vanuit deze zoektocht is Fit Piggy geboren.
X Nicky
Reacties (0)
Er zijn geen reacties voor dit artikel. Wees de eerste die een bericht achterlaat!